Amalia en het sprookje dat ver te zoeken is

‘Ze zou eigenlijk een onbezorgd bestaan moeten leiden ergens in een studentenhuis in Amsterdam.’

Journalist en columnist Ton F. van Dijk heeft met gemengde gevoelens naar de kennismakingstoer van prinses Amalia door de Cariben gekeken en wijdde er een column aan in HP/De Tijd. De kern van zijn verhaal is dat het allemaal wat minder sprookjesachtig is dan het vaak wordt gebracht en niet alleen door de bedreigingen die haar nog altijd vrijwel volledig in haar vrijheid beperken.

‘Het zorgde voor ongemakkelijke beelden van twee geoefende ouders – de vader zoals altijd hardwerkend en enthousiast en de moeder een brisante en stralende verschijning bij wie alles vanzelf lijkt te gaan – gevolgd door een gegijzelde negentienjarige die eigenlijk een onbezorgd bestaan zou moeten leiden ergens in een studentenhuis in Amsterdam. Een verplichte ‘vakantie’ met je ouders zal voor weinig eerstejaars zijn wat ze daarbij in gedachten hebben.’

Van Dijk kijkt met mededogen naar wat er van de kroonprinses wordt verwacht: ‘Een schildpad naar de zee dragen onder het oog van tientallen meegereisde journalisten. ‘Spontaan’ en ‘ongedwongen’. We hebben het allemaal kunnen zien. En even onvermijdelijk als ongewild: dansen voor de meegebrachte camera’s, die iedere misstap van je lichaam of grimas op je gezicht feilloos registeren. Om die vervolgens te voeren aan miljoenen meedogenloze volgers op sociale media. Een moderne marteling.’

Hij omschrijft het als een gijzeling door haar afkomst en lotsbestemming en draait een vaak gevoerde discussie even om. In plaats van de vraag of je het een volk kunt aandoen om niet zelf het staatshoofd te kunnen kiezen, vraagt hij zich af of het Amalia wel aan kan worden gedaan. ‘Mogen we als volk nog verwachten dat zij deze prijs betaalt en haar leven ongevraagd offert voor een sprookje dat overduidelijk allang niet meer bestaat?’

Het is een vraag die ons ook wel eens bekruipt, zeker sinds het nieuws over de bedreigingen bekend is geworden. We twijfelen niet aan haar en niet aan een koning(in) als staatshoofd, maar het moet voor de persoon in kwestie wel draaglijk zijn en enige levensvreugde opleveren. Op dit moment lijkt die ver te zoeken en dat is hartverscheurend.