De prinses over 18 zijn, haar nichtjes én haar ochtendhumeur.
De 18de verjaardag van Noorse prinses en beoogd troonopvolger wordt in de zomer gevierd met een groot gala. Ook de afgelopen dagen was er echter al genoeg te beleven aan werkbezoeken en vrijgegeven privéfoto’s.
Daarnaast gaf Ingrid een tv-interview waarin ze overkwam als een redelijk zelfverzekerde, grappige 18-jarige (“Ik ben écht de beste kleindochter”) en we haar wat beter leerden kennen. Ze komt over als betrokken en oprecht: “Ik praat graag over mezelf, maar ik ben er niet zo goed in.”
Omdat het nog wel even zal duren voor ze op de troon komt – haar opa, koning Harald, is niet van plan voortijdig af te treden en eerst is Ingrids vader kroonprins Haakon nog aan de beurt, komt de vraag langs hoe ze denkt de komende jaren te gaan invullen. Haar moeder, kroonprinses Mette-Marit, zou graag zien dat ze medicijnen ging studeren, zelf houdt Ingrid het wat vager op zich eerst wijden aan ‘een studie’.
Over haar opa, koning Harald, met wie ze ‘prachtige selfies’ maakt: “Hij is nooit met me gaan zitten om me dingen te leren, ik ga niet naar een koninginnenschool. Ik leer veel van hem door alles wat hij doet en waar hij over praat. In onze rol is het ‘t belangrijkst dat je niet te horen krijgen wat je moet doen, maar meer dat het uit jezelf komt. Mijn liefde voor Noorwegen is enorm.”
Heeft ze wel eens gedacht dat ze helemaal geen zin had in het koninginnentraject? “Ik ben erg dankbaar voor de kans die ik krijg en ik denk dat ik er veel mee kan doen. Je kunt natuurlijk wegdromen en je afvragen hoe anders je leven zou kunnen zijn geweest. Dat doe ik ook. Maar dat ís niet mijn leven. Het is moeilijk me voor stellen hoe het zou zijn zonder de rol te hebben die ik heb. En ik ben nog jong en het gaat nog lang duren voor ik koningin word. Maar het staat wel in de kaarten en ik ben van plan om het te gaan doen.”
Hoe voelt het om achttien te zijn? “Het voelt niet heel anders. Misschien wat meer verantwoordelijkheid. Er zijn vermoedelijk hogere verwachtingen over hoe ik me gedraag en dat je op je 18de betere keuzes maakt dan wanneer je jonger bent. Aan de andere kant betekent het ook wat meer vrijheid. Misschien in mijn eentje reizen, autorijden, van die dingen. Daar verheug ik me op.”
Over de hogere verwachtingen: “Ik denk dat iedereen die wel een beetje voelt, voor mij is achttien zijn niet zo heel anders dan voor leeftijdgenoten. Er komt niet zoveel bij kijken. Bij mij misschien wat meer media-aandacht, daar kijk ik het minst naar uit.”
“Maar ik hoop dat het niet heel anders wordt dan tot nu toe. Ik ben behoorlijk afgeschermd geweest en hoop dat dat nog even kan voortduren. Het belangrijkst vind ik dat ik mezelf kan zijn en goede keuzes kan maken. Al zal het ook wel eens misgaan. Ik ben nog jong, hoewel ik nu achttien ben.”
In haar gloednieuwe kantoor in het Koninklijk Paleis van Oslo staat een witte schommelstoel, een witte vergadertafel, lichte stoelen en een moderne speaker. Het enige wat ze echt graag wilde hebben, was het whiteboard dat ook aanwezig is en momenteel vooral voor huiswerk wordt ingezet. “De laatste keer dat ik het gebruikte was met vriendinnen, toen oefenden we voor een wiskunde-examen.”
Ze heeft nog anderhalf jaar school voor de boeg voor ze een studie zal kiezen. “Ik vind dit een leuk schooljaar omdat we zelf vakken konden kiezen. Ik vind sociale geografie geweldig, en scheikunde en Engels. Ik hou eigenlijk van heel veel vakken.” Wat haar niet zo boeit “dat kan ik maar beter niet zeggen.”
En haar plannen voor hierna? “Ik heb wel iets in mijn hoofd, maar het verandert nog vaak. Dus ik ben er nog niet aan toe om dat met het publiek te delen, omdat het weer anders kan worden. Ik wil geen verwachtingen scheppen, waar ik misschien niet aan kan voldoen. Dat kan ik beter vermijden.”
Over haar eerdere solobezoeken aan de Noorse strijdkrachten, waarbij ze onder andere in een F16 vloog en even de stuurknuppel mocht vasthouden (‘Pretty cool’) zegt ze: “Ik heb extreem veel geleerd over defensie bij die bezoeken. Het waren ook mijn eerste officiële werkbezoeken in mijn eentje. Beide waren geweldig en heel leerzaam.”
Ze kan uitkijken naar een toekomst met veel vrouwelijke collega’s, afgezien van Christian van Denemarken komt er met Amalia, Elisabeth, Estelle en Leonor een generatie regerende koninginnen aan. Is het fijn om lotgenoten te hebben?
“Ik heb zoveel geluk dat er zoveel leeftijdgenoten in Europa in dezelfde positie als ik zitten,” zegt Ingrid. “Ik hoop dat we tegen die tijd veel aan elkaar zullen hebben. We hebben veel onderling contact, vooral met Zweden en Denemarken. Deze zomer zijn we op bezoek geweest bij Victoria en Daniel, en Estelle en Oscar, dat was heel leuk.”
Gaat het contact per Snapchat of is er al een appgroepje Troonopvolgers? Ze schiet in de lach: “Nog niet, maar misschien dat die er nog komt. Het is al lang geleden dat we bij elkaar konden komen, vanwege corona.”
Wanneer besefte ze dat ze een prinses was? Ingrid kan het niet goed aangeven: “Het heeft altijd bij me gehoord, vanaf het begin.” Vindt ze haar titel beperkend, in de zin dat ze het gevoel heeft niet alles te kunnen doen omdat ze een prinses is? “Ik probeer inderdaad goede keuzes te maken, maar dat geldt volgens mij voor iedereen. Ik probeer er het beste van te maken. Er zijn beperkingen… ik kan niet op social media en zo en ik moet uitkijken met wie ik op de foto ga. Dat doe ik ook, omdat ik graag een relatief normaal leven wil hebben en niet teveel in de media wil opduiken.”
Leest ze wat er over haar wordt geschreven? “Ja, natuurlijk. Er is zoveel op de socials, daar kun je je niet helemaal voor afschermen. Ik zie best veel, hoewel ik dat misschien beter niet zou kunnen doen.”
Reden voor de terughoudendheid is haar behoefte aan privacy, ook met het oog op mogelijke relaties. “Dat behoort tot mijn privéleven en het is heel belangrijk voor me dat dat ook privé blijft, dus daar ga ik niet veel over vertellen.”
Hoe kijkt ze naar haar naaste familie? “Onder mijn rolmodellen mijn nichtjes Maud, Leah en Emma (de dochters van haar tante Märtha Louise, die hun vader jong verloren),” zegt Ingrid. “Zij hebben het zwaarste meegemaakt wat je volgens mij als kind kunt meemaken. En ze zijn nog altijd zo positief en happy, en maken altijd overal het beste van, ongeacht de situatie. Daar kan ik me echt aan optrekken.”
Ook haar halfbroer Marius (tweede van links) en broer prins Sverre (links) komen ter sprake: “Sverre, mijn broertje, heb ik zien opgroeien van klein en verlegen naar groot en volwassen. Hij heeft zijn zaken goed onder controle, moet ik zeggen.”
“En Marius, daar kijk ik naar op. Niet per se omdat hij heel cool is en zo, maar meer om de loyaliteit die hij anderen toont. Uiteraard vinden mijn nichtjes en broers óók dat ze het beste kleinkind zijn, maar dat hebben ze mis,” zegt ze lachend.
Er wordt thuis veel gelachen, haar vader en zij hebben hetzelfde, tikje zwartgallige gevoel voor humor. Ze laat een filmpje zien waar ze zelf erg om moet lachen, maar ze niet online zou mogen posten. Haakon, Sverre en zijzelf dansen op Admiral P. “Ingrid en de kroonprins begrijpen elkaar op een unieke manier,” zegt haar moeder Mette-Marit daarover.
Hoe ziet een gewone dag eruit voor Ingrid Alexandra? “Ik ben nogal chagrijnig in de ochtend en pap maakt dan nog wel eens koffie voor me. Hij brengt het niet op bed, maar neemt het mee in de auto. Daar knapt mijn stemming dan iets van op. We wonen ver van school, hij rijdt me er meestal heen. Na school is het huiswerk, beetje rondhangen met vrienden, wandelen of skiën, dat soort dingen.”
Volgens haar vader is ze al vanaf haar geboorte dol op de natuur.
“Het is de natuur die je een gevoel van vrede en controle geeft,” zei haar vader toen ze belijdenis deed. “Als je op ski’s door het bos suist. Als je ver uit de kust in je eentje surft, dan ben je onbevreesd.”
Ze hoopt na school een tussenjaar te kunnen nemen om te reizen. Japan staat hoog op haar verlanglijst. “Niet alleen omdat het zo’n interessant land is, maar ook omdat ze er zulke goede poedersneeuw hebben.”
Ingrid Alexandra praat graag en houdt van discussies. In een mate dat het haar ouders wel eens verveelt. “Ze vervelen zich vaak met me,” zegt ze. “Dan breng ik dingen van school mee en wil ik praten over de ruimte, politiek en wat allemaal niet meer. Meestal vertrekt mijn moeder dan stilletjes, dan weet ik dat ze moe is en het niet meer trekt.”
