Het is niet zomaar een agendapuntje voor de kroonprinses.
Amalia’s vader, koning Willem-Alexander, zei het vlak na haar geboorte nog met nadruk: “We proberen de formele kant uit te stellen tot na haar achttiende.”
Sinds gisteren is het zover: officiële portretten, klokgelui, vlagvertoon, een eigen vlag en haar eerste ordes. Voor iemand die achttien jaar grotendeels in de luwte heeft mogen leven, zal het vermoedelijk even slikken zijn geweest.
En vandaag wacht prinses Amalia nog een spannend agendapunt: ze wordt ‘binnengeleid’ in de Raad van State, het hoogste bestuursorgaan van Nederland. Hier worden zaken en problemen van Rijk en Staat besproken. Bij de ceremonie hoort een speech, iets wat ze volgens haar vader ‘heel spannend’ (lees: doodeng) vindt.
Amalia mag meepraten bij vergaderingen, maar heeft geen stemrecht. Ze zit er vooral bij ‘om te leren’ en om eerlijk te zijn lijkt het een gortdroge omgeving voor een achttienjarige. Dat was voor haar voorgangers niet anders – hier worstelt haar vader met stapels raadstukken – maar het hoort nu eenmaal bij de positie van troonopvolger.
Juliana
Haar overoma prinses Juliana werd op 2 mei 1927 ingeleid, een wat bedrukte 18-jarige in een lichte jas, die zichtbaar opgelucht weer naar buiten kwam toen het Raad van State-ei was gelegd.
En dat terwijl ze niet zoveel te vrezen had. Het grootste deel van de bevolking liep nog weg met de Oranjes en er waren geen camera’s bij haar dankwoordje.
Beatrix
Amalia’s oma prinses Beatrix liep er op 7 februari 1956 aanzienlijk pittiger naar binnen in een ‘blauw deux-pièces met een fluwelen kapje en zwarte accessoires’.
Er werd binnen gefotografeerd, het royal paardenmeisje kreeg ter herinnering een beeld van een paardje en in haar speech klonk al een beetje haar latere troonrede-dictie door.
‘Dankbaar ben ik, lieve moeder, dat u zelf mij vandaag in dit hoge college hebt willen binnenleiden. De Grondwet verleent mij zitting in de Raad van State. Dat dit een groot voorrecht is, besef ik. Het zal mij de gelegenheid geven in de praktijk iets te leren begrijpen van het ingewikkeld raderwerk van ons regeringsbestel.’
‘Met de uiteenlopende problemen, die het bestuur van Rijk en Staat meebrengen, zal ik mij vertrouwd kunnen maken. Zo zal ik mij kunnen voorbereiden op de taak, die, naar ik hoop en verwacht, voor mij nog ver in de toekomst ligt.’
Haar opstelling was vooral nederig: ‘Nog zeer lange tijd, leden van de Raad van State, zal ik mij beschouwen als uw leerling. Ik weet dat ik op uw hulp en medewerking kan rekenen. Dit geeft mij de moed de taak, die voor mij in uw college is weggelegd, in het belang van het land, gaarne te aanvaarden.’
Willem-Alexander
Amalia’s vader Willem-Alexander werd in 1985 geïnstalleerd, in een stemmig pak.
Hij klonk al iets kernachtiger dan zijn moeder: ‘Wanneer ik zal kunnen beginnen uw vergaderingen regelmatig te bezoeken hangt af van het verloop van mijn diensttijd en van mijn verdere studie,’ zei hij in zijn speech.
‘Ik kan u wel zeggen dat ik zeker van plan ben, evenals mijn moeder dat vele jaren heeft gedaan, de vergaderingen zo dikwijls mogelijk bij te wonen.’
Het is dus geen verplichting voor de troonopvolger om meteen al wekelijks aan te schuiven, Amalia heeft ook nog andere dingen te doen, zoals maatschappelijke stages lopen en haar aanstaande studie kiezen.
Amalia
Maar toch: het is wel iets wat de geschiedenisboeken in zal gaan en verloopt volgens de traditie: een welkomstwoord van Raad van State-voorzitter Willem-Alexander, daarna een speech van Amalia en vervolgens een slotwoord van de vicepresident van de Raad van State, Thom de Graaf.
En als afsluiting nog een boompje planten in de Franse tuin van Paleis Kneuterdijk, voor ook nog even een wat meer ontspannen momentje. Dit alles in een live-uitzending, dus het zal ook weer niet heel relaxed worden.
Wat de kroonprinses gaat zeggen en hoe ze het zal formuleren, wordt vandaag duidelijk. Bekend is dat ze zich graag heel goed voorbereid. Bekend is ook dat ze zich het liefste op een normale manier uit: er zal geen plechtstatige galm door de balzaal klinken waar de Raad van State momenteel huist. En daarmee geeft ze eigenlijk al een beetje een visitekaartje af, van hoe zíj het later wil gaan doen, binnen alle beperkingen waar ze mee te maken krijgt.
