Amalia laat zich kennen. Van grofgebekte stopwoordjes tot rijke tutjes, trouwjurken en het belang van een goede psycholoog.
Claudia De Breij’s Amalia ligt vanaf vandaag in de winkels. En het is 112 pagina’s genieten, neem dat maar van ons aan. Zes overtuigende redenen om het boek NU te shoppen.
©Hans-Peter van Velthoven
1 – ‘Fokkit’
Ze is een echte, typische tiener, onze kroonprinses. De Breij: “Ze praat weloverwogen en zo beschaafd als je van iemand in haar positie zou verwachten, maar gelukkig soms ook zo lomp als hoort bij iemand van haar leeftijd, die een tirade over hoe stom sommige mensen kunnen doen lardeert met een welgemeend: ‘Nou ja, fokkit.’
Mij valt het niet eens op, maar haar moeder trekt een geschrokken wenkbrauw op. ‘O ja,’ zegt Amalia. ‘Als we samen verdergaan, moet u daar wel aan wennen.’ LOLOLOLOL.
2 – Plichtsbesef
Hoewel Amalia vanaf haar eerste dag een echte Oranje is en dat ook van huis uit meekreeg…
…zoals hier in in 2006, drong het besef van wat daadwerkelijk haar toekomst zou worden, voor het eerst in alle hevigheid tot haar door tijdens de inhuldiging van haar vader in 2013, zo vertelt Amalia aan De Breij.
“Het was als een klap in mijn gezicht. Al die mensen staarden naar me alsof ik een goudvis op mijn hoofd had.”
“Maar die dag was ook een grote push de andere kant op. Ik wilde mijn ouders gaan helpen, dat voelde ik heel sterk.”
“In plaats van een last begon ik het ook te zien als een eer.”
3 – De niet té nabije toekomst
Ze mág na naar 18e verjaardag koningin worden, mocht haar vader iets overkomen. Maar ze hoopt natuurlijk dat ze haar lotsbestemming pas veel later gaat vervullen.
Amalia: “Als mijn vader nu iets overkomt, zou ik vragen of mijn moeder het eerst een paar jaar wil overnemen. Maar ik heb vooral tegen mijn vader gezegd: blijf jij maar gewoon lekker gezond eten en veel sporten.”
4 – Een privileged jeugd
Amalia mag dan een leven vol privilege leiden (en dat ook heel goed weten), ze is niet zo opgevoed door haar ouders dat alles maar kon. Amalia: “Ik had ook een van die tutjes kunnen worden van wie de pappie gewoon te veel geld heeft, maar dat zouden mijn ouders nooit hebben toegestaan.”
“Ik hou er niet van als mensen te koop lopen met hun namen en titels. Ja, wij hebben hier ook monogrammen, maar het staat niet op de achterkant van mijn telefoon. Ik heb tegen vriendinnen gezegd: ‘sla me als ik ooit zo word’.”
5 – Het belang van mentale gezondheid
Ze heeft wel eens met een psycholoog gezeten, vertelt de kroonprinses openhartig. “‘Dat doe ik nog steeds wel eens. Ik vind het geen taboe. En geen probleem om dat in het openbaar te zeggen. Soms wordt het me allemaal te veel, school, vrienden, en dan praat ik met iemand. Als ik er behoefte aan heb, maak ik een afspraak.
‘Even je hart luchten, dan ben ik weer voor een maand klaar’
Even je hart luchten, en dan ben ik weer voor een maand klaar. Af en toe praten met een professional vind ik heel normaal, zeker ook na wat er met mijn tante (Ines, die in 2018 zelfmoord pleegde, red.) is gebeurd. Iedereen praat over gezond eten en sporten. En dat ís ook heel belangrijk. Maar hoe belangrijk is het om je mentale gezondheid bij te houden? Het een kan niet zonder het ander.”
Vandaag verschijnt het boek ‘Amalia’. Claudia de Breij schreef dit boek ter gelegenheid van de 18e verjaardag van Prinses Amalia. Tijdens een videogesprek blikken de Prinses en de schrijfster terug op hun samenwerking en bespreken het eindresultaat. https://t.co/8i4jYeQSEh pic.twitter.com/G83xWPAxmT
— Koninklijk Huis (@koninklijkhuis) November 16, 2021
6 – Amalia’s toekomstige partner
Amalia denkt goed na over haar toekomst, dus ook over een toekomstige partner. Zo vertelt ze in het boek precies wat ze zou veranderen aan Huis ten Bosch (“Als ik hier later woon met mijn man, met mijn gezin, dan weet ik niet of ik dat wel zo wil houden, hoor”) en droomt ze ook al van haar trouwjurk en haar favoriete koets.
En ze verklapt als kind al dol te zijn geweest op tiara’s. ‘Jaaaa! Ik ben dól op tiara’s,’ zegt ze. ‘Laat me een tiara zien, en ik weet waar die vandaan komt. Alle tiara’s van Europa kan ik herkennen. Vroeger zette ik ze al op, van mijn moeder. Dan stond er een op haar opmaaktafel en dan had ik die direct op mijn hoofd. Ik zat sowieso heel graag in mijn moeders sieraden. Toen ik heel klein was al. Dan was zij zich aan het voorbereiden op een belangrijk diner en riep ze door het huis: “Amalia, waar is die ring?”’
7 – Amalia’s toekomstige partner
Ook haar geaardheid komt nog even ter sprake. Zou het een probleem zijn geweest als ze bijvoorbeeld niet alleen of helemaal niet op mannen viel? Amalia: “In mijn familie zeker niet. Mijn ouders hebben ook behoorlijk veel verschillende vrienden, dus ik groeide niet alleen op met ‘oom en tante’, maar ook met ‘oom en oom’ en ‘tante en tante’.”
Een prachtig portret en een musthave voor iedereen die ook maar iets met Amalia heeft. En anders was je hier niet, toch?
