Elke royal moeder droomt wel eens van Lou.
Van alle leeftijdgenoten van prinses Amalia is lady Louise Mountbatten-Windsor (17) misschien wel de meest opmerkelijke, omdat het zo’n heel klassiek, keurig meisje is. Geen sassy and badassy vibes hier.
Met Amalia deelt ze de karaktertrek dat ze zich niet zo snel gek laat maken en dat ze zich heel bewust is van wat ze met de wereld wil delen en wat niet.

Louise is de oudste dochter van prins Edward, de jongste zoon van koningin Elizabeth, en zijn vrouw Sophie, gravin van Wessex.

Ze groeit op Bagshot Park op, een landgoed vlak bij Windsor Castle, zodat ze van alle klein- en achterkleinkinderen misschien wel de meest hechte band met haar beroemde oma heeft.

De paardenmeisjes gaan vaak samen rijden en Lou leerde van haar opa, prins Philip, mennen.

Louise erfde na zijn dood zijn rijtuig, waar ze vaak op gespot wordt en societywedstrijden mee rijdt.

Waar leeftijdsgenoten als Elisabeth van België en Ingrid van Noorwegen nog wel eens lekker met de paleisdeuren kunnen smijten als het niet naar hun zin gaat, is Louise nog nooit op een eye-roll betrapt. In plaats daarvan gaat ze met haar moeder naar Girlguiding, een tak van de padvinderij.

Louise is… ingetogen en een beetje verlegen. Ze draagt nog maar sinds kort een bescheiden hakje en een beetje lipgloss. Niemand die haar ooit gierend van de lach met vriendinnen over straat heeft zien zwieren, stappen is niet haar ding en ze is nog nooit de klas uitgestuurd vanwege geklier.

Haar kleding is conservatief, ze schikt zich in vele kerkdiensten en wuifmomentjes en staat binnen de Windsors bekend als ‘verstandig en geduldig’, zodat ze al héél jong mee mocht in de koets voor Trooping The Colour. Het maakt haar voor veel moeders van een tikje opstandigere jonge royals een schoolvoorbeeld van hoe het óók kan.

“Ze is van zichzelf erg op zichzelf,” zegt haar moeder Sophie, gravin van Wessex. “En ze doet niets met social media. Dat is haar eigen keuze, absoluut. Ik zou het haar niet ontzeggen als ze het wel wilde. Maar ze is er niet zo in geïnteresseerd. Er zijn een paar platforms waarop ze met vriendinnen chat, maar dat is het ook wel. Ze zet niets over zichzelf openbaar, ze is erg op haar privacy gesteld.”

Sophie: “Ze heeft erg goed door wat het met je kan doen, dat moet ik haar nageven. En ik hoop dat dat haar gegund is. Ik hoop dat ze kan gaan studeren en dan vrienden zal maken die haar in haar waarde laten en haar keuzes respecteren. Ik moet Louise haar leven laten leiden. Ik kan haar alleen zo goed mogelijk voorbereiden, ze moet haar eigen beslissingen kunnen nemen. En voor haar hoop ik dat ze zo ‘privé’ kan zijn als ze wil zijn.”

Wat Louise zo leuk maakt, is dat ze op haar manier authentiek is. Niets is geforceerd, ze is net zo zichzelf als, pakweg, de wat frivolere prinses Alexia. Brits tot op het bot, niet alleen de krullen, maar ook het plichtsbesef van de Queen. En een leuk rolmodel voor meisjes die zich voor andere dingen interesseren dan voor selfies en fashion. Want die zijn er óók.