Continuïteit is leuk en aardig, maar je hoeft je natuurlijk ook weer niet slaafs te houden aan wat je voorgangers deden.
Als prinses Amalia de afgelopen jaren iets duidelijk heeft gemaakt, is het wel dat voor haar tradities niet in steen gehouwen zijn. Zo ging ze niet studeren in Leiden, maar in Amsterdam (waar ze dan weer wél bij het corps ging). Voelt ze zich nog niet geroepen om eens een werkbezoekje af te leggen. En maakt ze ook op Prinsjesdag haar eigen keuzes.
Wilhelmina
Zo was het voorheen de gewoonte om de eerste keer in het wit te komen. In 1897 ging prinses Wilhelmina (toen nog zeventien, ze werd ingehuldigd op 6 september 1898) het wit. Er zijn geen beelden van, maar deze foto uit hetzelfde jaar geeft een idee.
Juliana
Ook prinses Juliana droeg wit bij haar P’day Debuut.
Beatrix
In 1956 volgde prinses Beatrix hun voorbeeld in het wit.
Willem-Alexander droeg geen wit bij zijn eerste Prinsjesdag, hij was gekleed in het uniform van aspirant reserve-officier.
Strategie
Dat wit had meerdere redenen: het stond symbool voor puurheid, een nieuw begin, onschuld. Een leeg doek dat wacht om volgeschreven of geschilderd te worden. Het hoorde bij die tijd om kroonprinsessen als verheven personen te zien en in het geval van Wilhelmina en Juliana kon je ook echt spreken van nog redelijk onbeschreven blaadjes. Ze werden zeer beschermd opgevoed.
Voor prinses Beatrix gold dat ook, maar in mindere mate. Ze had tijdens WOII als kind een vrij normaal leven in Canada gehad en zat later in Nederland weliswaar in een klasje met uitverkoren pubers, maar ze kreeg toch aanzienlijk meer van het leven buiten het paleis mee dan haar voorgangers.
De witte / lichte kleding had overigens ook een puur praktische reden: de eerste keer naar Prinsjesdag was (en is) echt een mijlpaal voor de troonopvolger. Zulks moest worden vastgelegd voor de geschiedenisboekjes en in een tijd waarin fotografie nog een hele uitdaging was, oogde een witte jurk echt een stuk beter dan zwart of kleur. Maar aan Margriet zie je hoe snel het naar ‘bridal’ kan gaan.
Amalia
Al die dingen speelden niet meer toen Amalia op 20 september 2022 haar Prinsjesdagdebuut maakte (en zelf een dagje eerder de route al te paard reed). Ze ging naar gewone openbare scholen, maakte daar vrienden en vriendinnen en leefde het leven van een welgesteld meisje. Vakantievilla in Griekenland, oma in Buenos Aires, mooie reizen, fijn paard. Een beetje wereldwijsheid, precies wat nu wordt gewaardeerd in een kroonprinses. Met ook nog up to date fotografie hoefde ze er alleen maar op te letten dat ze een beetje leuk bij haar moeder, koningin Máxima kleurde.
Dus dacht ze vermoedelijk: ‘Ik stap maar één keer in mijn leven in het wit uit een koets en dat zal niet op Prinsjesdag zijn.’ Voor haar debuut werd het een geslaagde groene Asos, half opgestoken haar en een saai hoedje van haar moeder die in het grijs was. Het oogde allemaal nog een beetje ingetogen, maar vergeet niet dat het land nog naweeën had van twee jaar coronatesten en lockdowns – het was gepast om het rustig aan te doen.
Op Prinsjesdag 2023 zag Amalia er minder meisjesachtig uit en veel meer als een jonge vrouw in de blauwe Safiyaa die prima bij haar ordelint paste. Het opgestoken haar stond haar volwassen, de hoed was ook ditmaal hopeloos saai (niks geleerd, die hoed…) en het troostlapje dat werd meegetorst tegen de vermeende kou oogde overbodig en rommelig. Maar al doende leert men, het was tenslotte nog maar haar tweede keer.
Waar we op hopen voor dinsdag 17 september 2024? Geen blauw of groen, maar rood of roze en die hoed mag pas in 2043 weer een keertje op. Een fraai haarsieraad zoals ze wel eens naar een society wedding draagt is een prima alternatief, als Amalia mentaal nog niet toe is aan een serieuze hoed. En verder zal ze er echt wel op letten dat haar boobs niet uit haar decolletage rollen bij het uitstappen en de rok niet te strak is voor het akelig smalle en diepe trapje van de Glazen Koets. Wat het ook nu niet zal worden, is wit – dat gaat ze echt bewaren voor haar mooiste dag.
